นิทานอีสปเรื่อง สุนัขจิ้งจอกหางด้วน (The Fox without a Tail)
วันหนึ่ง...
เจ้าสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งวิ่งไปติดกับดักสัตว์
มันพยายามที่จะดึงหางของมันที่ติดอยู่ในกับดักให้หลุดออก
ในที่สุดมันก็ดิ้นหลุดจากกับดักออกมาได้ แต่หางของมันไม่ได้หลุดมาด้วย
หางมันขาดติดอยู่ที่กับดักนั่นเอง
มันไม่ค่อยสบายใจนัก เมื่อมองเห็นว่าหางของมันด้วนกุด
"สุนัขจิ้งจอกตัวอื่น ๆ คงจะหัวเราะเยาะเราแน่" มันคิด
"ฉันจะทำอย่างไรดีนะ อ้อ...ฉันรู้แล้ว ฉันจะต้องทำให้พวกเพื่อน ๆ เกิดความคิดคล้อยตามฉันว่า สุนัขไม่มีหางนี่แหละวิเศษกว่า"
ดังนั้นมันจึงได้เที่ยวบอกสุนัขจิ้งจอกตัวอื่น ๆ ด้วยกันว่า
"พวกท่านจะดูกระฉับกระเฉงทีเดียว ถ้าไม่มีหาง แล้วไอ่หางนี่ก็ใช้อะไรไม่ได้จริงไหม ? ดูฉันซิ ฉันสามารถที่จะวิ่งได้เร็วมาก เพราะว่าฉันไม่มีหาง"
แต่สุนัขจิ้งจอกสูงอายุตัวหนึ่งแย้งว่า
"ที่เจ้าว่าเช่นนั้น ก็เพราะมีเจ้าเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่หางด้วน เจ้าก็เลยไม่อยากจะให้พวกเรามีหางแต่พวกเรารักหางของเรา แล้วเราก็รักษาหางของเราไว้ได้ดี ขอบใจนะ"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนมีปัญญาฉลาดนั้นจะไปหลอกเขาไม่ได้ง่ายนัก
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น