เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน ข้อความบนโลงศพ
ในอดีตมีป้าแก่แซ่หวัง ชอบอวดเบ่งยกตนข่มท่านไปทั่ว ตลอดชีวิตมักจะกล่าวอ้างว่าตนเองรู้จักขุนนางคนโน้น นายพลคนนี้ เศรษฐีคนนั้น เพื่ออาศัยบารมีของคนเหล่านั้นในการประกอบกิจการต่างๆ
กระทั่งป้าแซ่หวังอายุใกล้ 70 ปี ซึ่งโดยธรรมเนียมจีนโบราณลูกหลานต้องเตรียมจัดทำโลงศพ* ไว้ให้คุณป้าล่วงหน้า ตามประเพณี บนโลงศพนอกจากจะต้องสลักชื่อเจ้าของโลงเอาไว้แล้ว ยังต้องสลักยศถาบรรดาศักดิ์ หรือ ฉายาที่ผู้อื่นกล่าวยกย่องบุคคลผู้นั้นเอาไว้ด้วย เพื่อแสดงให้เห็นว่าระหว่างที่มีชีวิตอยู่บุคคลผู้นั้นประกอบคุณงามความดีอะไรทิ้งไว้ให้ลูกหลานได้ยกย่องชื่นชมบ้าง
อย่างไรก็ตาม ป้าหวังก็เป็นแค่ป้าหวัง นอกจากจะไม่มียศถาบรรดาศักดิ์หรือตำแหน่งใหญ่โตอะไรแล้ว คุณงามความดีอะไรป้าหวังก็ไม่เคยทำ ด้านลูกหลานด้วยความที่เห็นแก่หน้าป้าหวัง เกรงว่าหากไม่สลักอะไรไว้บนโลงศพสักหน่อยจะทำให้ป้าหวังเสียหน้า จึงยัดเงินนักพรตเต๋าคนสลักอักษรบนโลงให้ช่วยคิดหาคำพูดยกยอป้าหวังที่เหมาะที่ควร
ฝ่ายนักพรตแม้จะนั่งคิดอยู่ครึ่งค่อนวันก็คิดไม่ออกว่าควรจะสลักอะไรคำอะไรไว้บนโลงศพของป้าหวังดี สุดท้ายจึงตัดสินใจสลักข้อความตามหลังชื่อของป้าหวังไว้ดังนี้ “โลงศพของป้าหวัง คนข้างบ้านของเพื่อนดื่มสุราของลูกบัณฑิตฮั่นหลิน!"
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น