นิทานเรื่อง ร่วมกันรับความสุข นำมาจากหนังสือนิทานร้อยบรรทัด เล่ม 6 เรื่อง ประชาธิปไตยที่ถาวร ชั้นประถมศึกษาปีที่ 7
นิทานร้อยบรรทัด เรื่อง ร่วมกันรับความสุข
ดำว่างงาน ในไร่ ได้โอกาส
ก็เข้าเมือง มิได้ขาด ตามวันหยุด
บางวันค้าง อ้างแรม ไม่รีบรุด
นอนกับบุตร คุยกับอ้อย ปล่อยอารมณ์
วันหนึ่งแดง ขอให้ พาไปเที่ยว
ตลาดนัด กราวเกรียว เสียงขรม
มีส้มสูก ลูกไม้ ขายอุดม
ทั้งได้ชม ภูมิฐาน ลานพระเมรุ
สองหลานป้า ดำพา ไปขึ้นรถ
ไม่เหมือนเที่ยว ในชนบท แบบเดินเล่น
ซึ่งดำรง สันทัด อย่างจัดเจน
มานั่งขด รถตระเวน อึดอัดใจ
แดงว่า"นั่ง รถอย่างนี้ ดีไหมพ่อ
เหมือนวิ่งห้อ จากหัว สุดหางไร่
แดงกับพ่อ ลองวิ่งเล่น จะเป็นไร
ปล่อยให้รถ พาป้าไป แต่คนเดียว"
อ้อยว่า"อ๊ะ! อะไร จะให้ป้า
รถเขาพา ไปไหนไหน แดงไม่เหลียว
ที่ว่ารัก ป้าเหมือนแม่ แน่แท้เทียว
คงโป้ปด ลดเลี้ยว ให้หลงรัก
แดงว่า"เปล่า ครับ!คุณป้า อย่าหลงผิด
แดงจะวิ่ง ตามติดติด ไม่หน่วงหนัก"
ดำว่า"แดง เป็นเด็ก ยังเล็กนัก
จึงหาญหัก จะวิ่งแซง แข่งกับรถ
ถึงมีสิทธิ์ ขืนให้สิทธิ์ ผิดเทศะ
กลายเป็นวิ่ง เกะกะ เกินกำหนด
ไม่ใช้รถ อยากเดินเท้า เขาแทนทด
วางเป็นกฎ จราจร ผ่อนตามควร
แบ่งทางรถ ทางเท้า ไม่ก้าวก่าย
หากทุกฝ่าย ยึดมั่น ไม่ผันผวน
การสัญจร สอดคล้อง ต้องกระบวน
แต่ละส่วน สุขรวม เพราะร่วมใจ"
พอรถถึง ท้องสนาม ตามประสงค์
ทั้งสามลง ตากวาด ตลาดใหญ่
มีของสด ของแห้ง เป็นแผงไป
ใครต่อใคร รุมล้อมซื้อ เสียงอื้ออึง
แดงร้องว่า "นั่นฟักแฟง แตงโมนั่น
จากไร่เรา แทบทั้งนั้น นำมาถึง
ตลาดนัด โก่งราคา วางค่าตรึง
ขึ้นตั้งครึ่ง ค่อนตัว ทั่งทั้งนั้น
ทำไมพ่อ ไม่นำมา ค้าเสียเอง
ปล่อยนักเลง ค้ากำไร ไม่ผ่อนผัน
ควรจะลด ค่าครองชีพ รีบป้องกัน
อย่าให้ทัน คนยากร้อง ว่าของแพง"
ดำร้องว่า อ้า!ลูกแดง แผลงอีกแล้ว
พวกแม่ค้า ที่มาแกร่ว อยู่ที่แผง
เขาเหนื่อยยาก ลงทุน หนุนด้วยแรง
ไปขนผัก ฟักแฟง มาจากนา
ต้องลงแรง แล้วต้องหา ค่าขนส่ง
เอามาลง เสริมทุน เป็นมูลค่า
คิดกำไร บวกเข้าไป เป็นราคา
ที่บอกขาย ใช่ว่า เรียกตามใจ
นี่แหละหลัก การค้า ว่าวิปลาส
ร้านตลาด จะต้องหยุด สุดแก้ไข
เมื่องานชะงัก เงินก็งัน ตามกันไป
จะบันดาล อย่างไร สุขไม่มี
ถ้าพ่อปลูก ขนขายเอง เล็งผลเลิศ
ทนเหนื่อยหน่อย ผลเกิด เป็นเศรษฐี
แต่พ่อค้า แม่ค้า ที่เคยพี
รถรับจ้าง เห็นเมื่อกี้ จะผอมโซ
เหตุเพราะพ่อ เห็นแต่ แก่ตัวพ่อ
มีพอกิน แล้วไม่พอ อยากจะโก้
ได้ขึ้นชื่อ ลือว่ารวย หน่วยก้านโต
แต่พุทโธ! เพื่อนวอดวาย เพราะตายเย็น
ภาษิตจีน มีมา ว่าดั่งนี้
คนเราเกิด มามี ที่เห็นเห็น
กินเท่าแมว นอนเท่าหมา น่าลำเค็ญ
แต่ก็เป็น ความจริง สิ่งควรจำ
ที่ละโมบ โลภหลง พะวงกอบ
ถึงทำชอบ ก็เข้าเชิง เหลิงถลำ
ผิดวิธี สะสมทรัพย์ รับระกำ
บาปเพราะทำ ให้กลุ่มชน อลเวง
อ้อยว่า"แดง ฟังพ่อ พอกระมัง
ถ้าหากยัง ป้าจะไข ให้ตรงเผง
บ้านเราอยู่ ไยเปรียบอู่ ที่ครื้นเครง
ตัวแดงเอง ก็เป็นสุข สนุกสบาย
หันไปดู คนรับใช้ ผู้ใหญ่เด็ก
งานใหญ่เล็ก มีประจำ ทำเหลือหลาย
งานทั้งบ้าน ป้าไม่แบก แจกกระจาย
เพื่อทุกฝ่าย มีงาน การหาเงิน
อันความสุข เกิดเพราะงาน ในบ้านสรรพ
ดำเนินดี ตามลำดับ รับสรรเสริญ
ทุกทุกคน ไม่รู้ทุกข์ เสพสุขเพลิน
ความเจริญ เนานาน เป็นบ้านแท้
นี่เข้าเค้า เราร่วม รับความสุข
แม้บ้านเมือง ทุกทุกยุค หากเพียรแก้
กำจัดคน เห็นแต่แก่ตัว มั่วรังแก
เบียนเพื่อนเพื่อน เสียจนแย่ แทบย่อยยับ"
แดงฟังพ่อ ฟังป้า พาพ้นโง่
ร้อง"พุทโธ่! เรื่องง่ายง่าย ไม่ถึงกับ
มุ่งวิมาน เหนือแผ่นดิน ดิ้นหาทรัพย์
ไปไม่รอด ว่าโชคอับ น่าอายแทน"
อ้อยกับดำ เห็นแดง แจ้งรหัส
โสมนัส ที่ผู้เยาว์ เข้าถึงแก่น
เมื่อเติบโต คงไม่เมา เอาแบบแปลน
อันเป็นแผน มีแต่ลม จมไม่ลง
อันเมืองไทย ใช่ว่าไร้ ซึ่งขุมทรัพย์
หากคนไทย ไม่สับปลับ เพียรประสงค์
ให้ประชา- ธิปไตย ได้ยืนยง
จะมั่นคง คู่หล้า ชั่วฟ้าดิน
จบ นิทานร้อยบรรทัดเรื่อง ร่วมกันรับความสุข
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น