นิทานร้อยบรรทัด เรื่อง มุ่งมั่นผลส่วนรวม
นิทานเรื่อง มุ่งมั่นผลส่วนรวม นำมาจากหนังสือนิทานร้อยบรรทัด เล่ม 6 เรื่อง ประชาธิปไตยที่ถาวร ชั้นประถมศึกษาปีที่ 7
นิทานร้อยบรรทัด เรื่อง มุ่งมั่นผลส่วนรวม
ที่บ้านนา วันนั้น พากันโจษ
ว่าในหลวง จะมาโปรดฯ ให้หายเหงา
ทั้งลูกเด็ก เล็กแดง แต่งตัวเพรา
เตรียมรับเจ้า อยู่หัว ทุกตัวตน
บ้างอุ้มลูก จูงหลาน ผ่านอำเภอ
หอบร่าเร่อ แฟงแตงโม โตโตผล
มาประกวด อวดกัน ใครไม่จน
จักถวาย จุมพล วางนองเนือง
ที่แก่เฒ่า ถือไม่เท้า ก้าวงันงก
ถึงเหงื่อตก ก็ไม่ฟก ไม่คางเหลือง
เดินมาตั้ง ไมล์ไมล์ ไกลตัวเมือง
แรงหมดเปลือง เท่าไหร่ ไม่นำพา
พวกอำเภอ กำนัน พากันช่วย
ผู้เจ็บป่วย ถึงสันทัด ขัดแข้งขา
ที่เต็มหง่อม เป็นลม ให้ดมยา
ทุกถ้วนหน้า ต่างฟื้น ยืนตาโพลง
ชะเง้อชะแง้ แลหา พระร่มเกล้า
เขาร้องเร้า เสด็จแล้ว เขย่งโหย่ง
ยืนไม่เห็น เกาะตะกาย เป็นสายโยง
เหมือนเล่นโพง พางเอย เอ่ยชโย
พอเสด็จ พระราชดำเนิน เดินมาไกล้
หมอบกราบไหว้ ประณตน้อม พร้อมกันโห่
เป็นไทยแท้ แน่นิยม พระร่มโพธิ์
เพื่อภิญโญ พระยศยิ่ง เป็นมิ่งเมือง
ทรงทักทาย ถามทุกข์สุข ทุกถ้วนหน้า
ยิ่งแก่เฒ่า คลานเข้ามา เผ้าชิดเบื้อง
บาทยุคล พระจุมพล มิให้เยื้อง
ทรงถามเรื่อง ทำกิน ในถิ่นตน
ทั้งลุงอ่วม ป้าน่วม ก้มาด้วย
แดงเข้าฉวย มือปู่ย่า พาดั้นด้น
"ถ้าปู่ย่า มัวชักช้า สาละวน
ประเดี๋ยวก็ เสด็จด้น ต้องเศร้าใจ"
อ่วมบอกว่า "ใกล้แค่นี้ ก็ดีแล้ว
แสนผ่องแผ้ว ชื่นตา จะหาไหน
ที่เหน็ดเหนื่อย เมื่อยร้า มาแต่ไกล
ก็หายหมด กลับไปไร่ ได้เรี่ยวแรง
โอ้พระร่ม โพธิ์ทอง ของทวยราษฎร์
ทรงมุ่งมาด ปลุกใจ ให้เข้มแข็ง
สมเป็นเจ้า แผ่นดิน สิ้นระแวง
รักตำแหน่ง หน้าที่ ดีสุดใจ
ทรงสละ พระสำราญ เพื่อบ้านเมือง
เพื่อรุ่งเรือง เทียมหน้า เทียมบ่าไหล่
เขาชาวโลก ที่มั่งคั่ง ทั้งใกล้ไกล
เพื่อประชา- ธิปไตย อันถาวร
พระนิราศ แรมร้าง ห่างประเทศ
ทุกขอบเขต ประกาศเกียรติไทย ให้กระฉ่อน
ว่าไทยคือ ไทท้าว เจ้านคร
สุโขทัย เก่าก่อน ดึกดำบรรพ์
ไทยเจริญ รุ่งเรือง สมเมืองทอง
รวมพวกพ้อง ตั้งเป็นชาติ สามารถขัน
แข่งกับใคร ที่จู่โจม มาโรมรัน
ไทยยึดมั่น สุขศาสติ์ ไม่รานใคร
กรณียกิจ ดั่งว่า ถ้าประมวล
ก็แล้วล้วน งานใหญ่ ไม่สงสัย
พระวรกาย แม้แบบบาง อย่างอไภยฯ
แต่ดวงหทัย นั้นเหล็กแท่ง แข็งไม่ปาน
ทรงรอนแรม อ้างว้าง กลางอากาศ
ประชาราษฎ์ ผะผ่าว ฟังข่าวสาร
ประกาศถ้วน มงคลล้ำ ทรงสำราญ
ต่างชื่นบาน บนบวง ด้วยห่วงใย
มหาอำนาจ ทุกประเทศ ประเวศทั่ว
อำนาจน้อย แต่ก็กลั้ว กับเขาได้
เพราะปราชญ์เปรื่อง เรืองปัญญา อาชาไนย
ทุกชาติใหญ่ ถ่อมตัว ด้วยกลัวบุญ
อันสมเด็จ พระบรมรา- ชินีนาถ
พระฉวี ผุดผาด โอภาสหนุน
เหมือนแสงโสม ส่องนภา คราอรุณ
ช่วยเจือจุน รัศมี ด้วยศรีเพ็ญ
ชาวฝรั่ง หญิงชาย ทั้งหม้ายสาว
พร้อมกันกล่าว เยินยอ พอได้เห็น
ว่าสมเด็จฯ ทรงโฉม โลมตาเย็น
ต่างตื่นเต้น หมายว่าจันทร์ ดั้นมาดิน
ฉลององค์ ทรงสรรพ รับพระโฉม
อนุโลม ทั้งประเทศไทย มิให้ฉิน
ไทยก็ชอบ เทศก้ชม สมระบิล
เทิดไทยถิ่น กำเนิดหญิง มิ่งนารี
ตามข่าวสาร รายงาน ว่าพระแม่
ทรงกัววล วุ่นแต่ เพิ่มศักดิ์ศรี
ของชาติไทย สรีไทย ไว้ด้วยดี
สมกับที่ เป็นไทย แต่ไรมา
ทั้งค่ำเช้า ชำงาน ไม่วายวาง
ต้องแรมร้าง บรมสุข ทุกสิ่งสา
เสียสละ เพื่อหน้าที่ พลีเพื่อพา
ชาตินานา นอบน้อม ยอมเป็นเกลอ
อันราชา ราชินี เมาลีราษฎร์
ทรงอำนาจ ยิ่งใหญ่ ใครเสมอ
ควรเสวย สุขสรรพ รับบำเรอ
ใครใครเผลอ เพลินคิด ผิดทำนอง
สมเด็จพระ ปิยะ มหาราช
พระราชทาน โอวาท รู้ทั่วผอง
ให้พระราช โอรส ปลดลำพอง
ว่า"พ่อเกิด มาต้อง รับบาปกรรม
จะนอนนั่ง ไม่มีสุข ทุกข์ถึงราษฎร์
เขาคือแรง ของชาติ ผิวะสำ
ประสบทุกข์ ขุกเข็ญ เป็นประจำ
ก็เหมือนทำ ลายชาติ วินาศเทียว
อันยศศักดิ์ อัครฐาน เหมือนม่านหลอก
บังซึ่งกล กลับกลอก สิ้นเฉลียว
ว่าเขาคน เราคน ชนเช่นเดียว
ไม่ยึดเหนี่ยว ว่าใช่คน ล้นมนุษย์
จบ นิทานร้อยบรรทัดเรื่อง มุ่งมั่นผลส่วนรวม
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น