นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอยู่ที่น้ำพุบนเนินเขา และพอมันเงยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึ่งกำลังจะกินน้ำที่ใหลลงไปเบื้องล่างบ้าง “นั่นเป็น
อาหารเย็นของข้า” เจ้าหมาป่าคิดในใจ “ถ้าเพียข้าสามารถหาข้ออ้างได้ก็จะกินเจ้าลูกแกะตัวนี้ได้” แล้วหมาป่าก็ตะโกนว่า “เจ้าบังอาจมากวนน้ำที่ข้ากำลังกินอยู่ให้
เลอะโคลนสกปรกได้อย่างไร”
“เปล่านะท่าน ข้าเปล่า” เจ้าลูกแกะพูด “ถ้าน้ำข้างบนนั้นมีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้าไม่ได้เป็นตั้นเหตุแน่นอนเพราะน้ำนี้ใหลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นละก็” เจ้าหมาป่าพูด “ทำไมช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้วเจ้าถึงมาด่าว่าข้าเสียๆ หายๆ ด้วย”
“เป็นไปไม่ได้หรอกท่าน” เจ้าหมาป่าคำราม “ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ๆ” ว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผู้น่าสงสาร และขย้ำกิน
อย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนั้นเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนชั่วมักหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตัวเองได้เสมอ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น