เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน หมาไนกัดปลา

เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน หมาไนกัดปลา

เมื่อ 1,400 กว่าปีก่อน ในยุคราชวงศ์ถัง (ค.ศ.618-907) ในรัชสมัยของพระนางบูเช็กเทียน (อู่เจ๋อเทียน) เนื่องจากเกิดภัยแล้งและทุพภิกขภัยอย่างรุนแรงทั่วแผ่นดิน พระนางบูเช็กเทียนกำลังจะจัดพิธีขอฝนจึงมีบัญชาให้ขุนนางและไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิตโดยเด็ดขาด

ด้านขุนนางใหญ่ผู้หนึ่งนามโหลว ซือเต๋อ ระหว่างที่ออกตรวจราชการ ณ อำเภอส่าน ได้แวะพำนักที่ตำบลแห่งหนึ่ง ระหว่างอาหารเย็นเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้ตระเตรียมอาหารอย่างดีมาเพื่อเอาใจขุนนางใหญ่ พอถึงเวลาขุนนางท้องถิ่นก็สั่งให้พ่อครัวยกอาหารเลิศรสมาขึ้นโต๊ะหลายต่อหลายจาน โดยหนึ่งในนั้นมีเนื้อแพะจานโตอยู่ด้วย

เมื่อเห็นดังนั้น โหลว ซือเต๋อจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “เหตุใดในช่วงที่ฝ่าบาททำพิธีขอฝน ท่านจึงละเมิดคำสั่งเชือดแพะ?” ขุนนางท้องถิ่นได้ยินดังนั้นก็ปากคอสั่น พลางกล่าวแก้ตัวว่า “มิใช่ข้าน้อยเชือดหรอกท่าน แต่เนื้อแพะเหล่านี้เป็นเนื้อของแพะที่ถูกหมาไนกัดตายต่างหาก”

โหลว ซือเต๋อ พอได้ยินดังนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าขุนนางตัวเล็กตัวน้อยจงใจขัดคำสั่งเบื้องบนล้มแพะมาเป็นอาหารเย็น เพื่อประจบประแจงตนเอง แต่การจะตำหนิติเตียน หรือปฏิเสธก็สายเกินการณ์แล้ว จึงได้แต่กล่าวว่า “เจ้าหมาไนนี่ช่างเลือกเวลาดุร้ายได้ถูกจังหวะจริงๆ”

ผ่านไปอีกสักพักหนึ่ง พ่อครัวก็ยก “ปลาราดพริก” มาขึ้นโต๊ะอีกจาน ไม่ทันที่โหลว ซือเต๋อจะเอ่ยปาก กลับมีผู้ติดตามคนหนึ่งชิงถามขึ้นว่า “ใช่หรือไม่ว่าปลาตัวนี้ก็ถูกหมาไนกัดตายด้วยเช่นกัน?” ได้ยินดังนั้น ขุนนางใหญ่แซ่โหลวก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นกลางโต๊ะ พร้อมกล่าวว่า “เจ้าโง่! เหตุใดจึงไม่ถามว่า ปลาตัวนี้ถูกนากกัดตายใช่หรือไม่? หากเจ้าถามเช่นทุกคนก็รอดตัวแล้ว!”