จักรพรรดิเหลืองปุจฉาแก่นแท้ของเต๋า
จักรพรรดิเหลืองผู้ปกครองแผ่นดินในฐานะบุตรแห่งสวรรค์ เป็นเวลาเนิ่นนานถึงสิบเก้าปี ทั่วหล้าต่างน้อมรับบัญชาจากพระองค์ เมื่อจักรพรรดิเหลืองสดับว่าก่วงเฉิงจื่อ อาศัยบนยอดเขาแห่งคงถง จึงดั้นด้นไปเยี่ยมคารวะ “ข้าได้ยินว่าท่านได้บรรลุถึงวิถีทางอันสูงส่ง จึงขอไถ่ถามถึงแก่นแท้ของเต๋าอันยิ่งใหญ่? ข้าต้องการหยั่งรู้วิถีแห่งฟ้าและดิน เพื่อส่งเสริมการเติบโตของธัญพืชทั้งห้าและบำรุงเลี้ยงประชาชน ข้าต้องการควบคุมอินและหยัง เพื่อให้สรรพสิ่งเติบโตงอกงาม เหล่านี้จะทำได้เยี่ยงไร?”
ก่วงเฉิงจื่อตอบว่า “พระองค์กล่าวว่าต้องการเรียนรู้ถึงแก่นแท้ของสิ่งต่างๆ แต่กลับบอกว่าต้องการควบคุมสิ่งต่างๆในสภาพที่แยกจากกัน นับตั้งแต่พระองค์เริ่มปกครองโลก สายฝนก็ตกลงมาก่อนที่เมฆฝนจะก่อตัว พืชพรรณไม้ต่างผลัดใบก่อนที่จะกลายสีเหลือง แสงตะวันจันทราดูยิ่งหม่นหมอง ด้วยจิตใจที่ตื้นเขินปัญญาเบาและฟุ้งซ่านเช่นนี้ มีประโยชน์อันใดที่จะอธิบายเกี่ยวกับเต๋าที่แท้”
จักรพรรดิเหลืองกลับไป สละราชสมบัติ มุ่งสู่ป่าชัฏ สร้างกระท่อมน้อย ปูเสื่อหญ้า และใช้ชีวิตปลีกวิเวกเพียงลำพังเป็นเวลาสามเดือน จึงได้เดินทางมาหาก่วงเฉิงจื่ออีกครา ปรมาจารย์เฒ่านอนแผ่หราหันหน้าสู่ทิศใต้ จักรพรรดิเหลืองค่อยๆย่อกายคลานเข้าไปหา โค้งคำนับสองครั้งจึงเอ่ยเอื้อนถาม “ข้าได้ยินว่าท่านรู้แจ้งในเต๋าที่แท้ จึงขอถามถึงการดูแลตัวเอง ทำอย่างไรจึงมีชีวิตที่ยืนยาว?”
ก่วงเฉิงจื่อทะลึ่งพรวดขึ้นนั่ง กล่าวขึ้นว่า “ประเสริฐแท้ ข้าจะตอบคำถามพระองค์ สาระของเต๋าที่แท้นั้นล้ำลึกและมืดมัวเคลือบคลุม ขอบเขตของมันดำรงอยู่ในความลี้ลับและซ่อนเร้นอยู่ในความเงียบงัน จงหยุดมองและหยุดฟัง ห่อหุ้มดวงวิญญาณในห้วงความเงียบ และร่างกายก็จะปรับตัวเองอย่างถูกต้อง จงสงบนิ่งและบริสุทธิ์ อย่าใช้ร่างกายจนเหนื่อยล้า อย่าก่อกวนพลังชีวิต ดังนี้ ก็จะสามารถดำเนินชีวิตที่ยืนยาว
เมื่อนัยน์ตาไม่แลเห็น หูไม่ได้ยิน และจิตใจไม่รับรู้ เมื่อนั้นจิตวิญญาณก็จะปกป้องร่างกาย และพระองค์ก็จะมีชีวิตที่ยืนยาว จงระมัดระวังภายใน ปิดกั้นสิ่งภายนอก เนื่องจากความรู้จะทำร้ายระองค์ ข้าจะนำพระองค์ทะยานเหนือความเจิดจ้าอันยิ่งใหญ่ สู่ต้นกำเนิดของหยังที่แท้ ข้าจะนำพระองค์ผ่านประตูอันลี้ลับดำมืด ไปยังต้นกำเนิดของอิน ฟ้าและดินต่างมีผู้ควบคุม อินหยังก็มีแหล่งพลัง เพียงแต่ดูแลรักษาร่างกาย และทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเจริญเติบโตไปอย่างมั่นคง สำหรับตัวข้าเอง จะคอยรักษาเอกภาพ ผสานอยู่ในความกลมกลืนของสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นข้าจึงสามารถรักษาชีวิตยืนยาวมาถึงหนึ่งพันสองร้อยปี และไม่เคยแก่เฒ่าร่วงโรย”
จักรพรรดิเหลืองคำนับสองครั้ง และกล่าวว่า “อาจารย์ก่วงเฉิง ท่านเปรียบเสมือนฟ้าของข้า”
แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ（庄子） บทที่สิบเอ็ด
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น