นิทานสอนใจ : เด็กหญิงข้าวเปลือก
หลายวันแล้ว ที่เด็กหญิงข้าวเปลือกเฝ้าดูเพื่อนๆ ของเธอออกเดินทางไปสู่บ้านหลังใหม่ ได้ยินมาว่า เพื่อนๆ ของเธอที่ออกเดินทางไป ต่างก็มีความสุขกับบ้านหลังใหม่ที่พวกเธอเรียกกันว่า "โรงสี" บ้างก็ว่าพวกเธอได้รับการดูแลทะนุถนอมอย่างดี จนเนื้อตัวผิวพรรณขาวสะอาดสอ้าน และกลายเป็น "ข้าวสวย" อ่อนนุ่ม และมีกลิ่นหอม
เด็กหญิงข้าวเปลือกมองดูเนื้อตัวของตัวเองแล้วก็นึกน้อยใจ ทำไมเธอถึงมีรูปร่างใหญ่โต น่าเกลียดน่าชังไม่สะสวยเหมือนเพื่อนๆ ของเธอเลย ถ้าหากได้เอาเปลือกแข็งๆ สีน้ำตาลนี่ออกไป เธอคงจะดูดีมากทีเดียว เด็กหญิงข้าวเปลือกนึกฝันถึงการได้เป็น "ข้าวสวย"
"พรุ่งนี้พวกเธอก็จะไปบ้านใหม่กันแล้วใช่ไหม" เด็กหญิงข้าวเปลือกถามเพื่อนข้าวเปลือกเม็ดหนึ่งในกระสอบที่กำลังจะถูกส่งไปโรงสีข้าววันพรุ่งนี้
"ใช่จ้ะ"
"ถ้าอย่างนั้น ต่อไปเธอก็จะได้เป็น 'ข้าวสวย' ใช่ไหม"
"ใช่จ้ะ"
"ฉันอยากไปกับเธอด้วยจัง ฉันอยากสวย ฉันอยากมีผิวขาวสะอาด และมีกลิ่นหอม"
"มาอยู่ด้วยกันตรงนี้สิ พรุ่งนี้เช้าเราจะได้ไปด้วยกัน"
คืนนั้นเด็กหญิงข้าวเปลือกนอนหลับฝันดีถึงการได้เป็น 'ข้าวสวย' อยู่ในกระสอบข้าวเปลือกท้ายรถกระบะที่จะลำเลียงไปโรงสีวันพรุ่งนี้
กระสอบข้าวที่เด็กหญิงข้าวเปลือกแอบอาศัยตามมาด้วย ถูกเทกองรวมกับอีกหลายๆ กระสอบ จนกลายเป็นภูเขาข้าวเปลือกขนาดตึกสองชั้น เด็กหญิงข้าวเปลือกรู้สึกตื่นเต้นมาก อีกไม่นานเธอก็คงจะได้เป็น 'ข้าวสวย' แล้ว คิดแล้วเธอก็รู้สึกหัวใจพองโต
"พวกเธอรู้จัก 'ข้าวสวย' ไหม ฉันจะไปหาพวกเขาได้ที่ไหน" เด็กหญิงข้าวเปลือกถามข้าวเปลือกเมล็ดหนึ่งในภูเขาข้าวเปลือก "ฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้าเธอจะหา 'ข้าวสาร' ฉันก็พอจะแนะนำได้
"ข้าวสาร?"
"ถูกต้อง ได้ยินว่าก่อนจะเป็น ข้าวสวย พวกเราจะต้องเป็น ข้าวสาร เสียก่อน” ข้าวเปลือกเมล็ดนั้นอธิบาย "บางที่ ข้าวสาร อาจจะมีคำตอบเกี่ยวกับ ข้าวสวยให้เธอก็ได้ ถ้าเธออยากรู้จริงๆ ก็ลองไปทางโน้นดูสิ ได้ยินว่า มีข้าวสารสีขาวบางเม็ดอยู่ที่นั่น"
เด็กหญิงข้าวเปลือกเดินทางมาจนพบเม็ดข้าวเม็ดหนึ่ง แต่เป็นเม็ดข้าวที่แปลก เพราะมีสีคล้ำมาก "เธอไม่ใช่ข้าวสารใช่ไหม เธอเป็นใคร" เด็กหญิงข้าวเปลือกถาม
"ไม่ใช่หรอก ฉันชื่อ กล้อง ฉันเป็นข้าวกล้อง" เม็ดข้าวผิวคล้ำตอบ
"แล้วเธอเห็นข้าวสารแถวนี้บ้างไหม ฉันกำลังตามหาพวกเขาอยู่"
"แถวนี้ไม่มีข้าวสารหรอก มีแต่ข้าวกล้องสีคล้ำอย่างฉัน"
"ทำไมเธอถึงมีผิวคล้ำล่ะ" เด็กหญิงข้าวเปลือกถามอย่างสงสัย
"ฉันตอบเธอไม่ได้หรอก ฉันไม่อาจเลือกที่จะมีสีแบบไหนได้ นั่นเป็นสิ่งที่เจ้าของโรงสีได้กำหนดไว้ให้กับฉันแล้ว สิ่งที่ฉันบอกเธอได้ก็คือ ตัวฉันอุดมไปด้วยวิตามิน และฉันก็แข็งแรงกว่าข้าวสารสีขาวมากมาย"
"แต่เธอผิวคล้ำ ดูไม่สวย"
"ใช่ แต่ฉันก็ได้ความแข็งแรงเป็นสิ่งทดแทนในสิ่งที่ข้าวสารไม่อาจมีได้ และฉันก็ยินดีมาก ถึงแม้ฉันอาจจะดูไม่สวยก็ตาม" ข้าวกล้องตอบอย่างภูมิใจ "ว่าแต่เธอต้องการพบข้าวสารไปทำไมหรือ"
"ฉันอยากเป็น ข้าวสวย พวกเขาน่าจะให้คำตอบกับฉันได้ว่า ฉันต้องทำอย่างไร"
"ถ้าเธอต้องการพบข้าวสารขาวจริงๆ เธอลองไปทางโน้นดูสิเจ้าเพื่อนเปลือกแข็งตัวโตของฉัน"
"พวกเธอขาวสะอาด สวยงดงามเหลือเกิน ฉันอยากเป็นอย่างพวกเธอจัง" เด็กหญิงข้าวเปลือกทักทายข้าวสารในกระสอบใบโต
ข้าวสารขาวยิ้มอ่อนโยน "แต่เธอจะต้องแลกมาด้วยคุณค่าที่หายไป และร่างกายที่อ่อนแอลงนะ"
"ข้าวกล้องบอกเรื่องนั้นแก่ฉันแล้วล่ะ แต่อย่างไรฉันก็ยังอยากเป็นแบบพวกเธออยู่ดี"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ฉันตัวโต มีเปลือกแข็ง ดูไม่สวยเหมือนพวกเธอนี่ ฉันอยากจะเป็นข้าวสวย ที่มีผิวสีขาวสะอาด อ่อนนุ่ม มีกลิ่นหอม และนั่นเป็นสิ่งที่พวกเธอกำลังจะได้เป็นไม่ใช่หรือ"
"ใช่ ถูกต้องแล้วล่ะ"
"แล้วพวกเธอไม่ดีใจหรือ"
"ดีใจสิ แต่ฉันก็คิดว่ามันเป็น 'หน้าที่' ที่ได้มอบหมายมา และฉันต้องทำให้ดีที่สุดมากกว่าจะคิดเพียงแค่สวย หรือไม่สวยเท่านั้น"
"หน้าที่ อย่างนั้นหรือ?"
"ใช่ หน้าที่ ฉันมีหน้าที่ของฉัน ข้าวกล้องก็มีหน้าที่ของเขา ส่วนเธอก็ต้องมีหน้าที่ของเธอ และเธอต้องทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด"
"หน้าที่เฝ้ายุ้งข้าวอย่างนั้นหรือ ฉันเบื่อที่จะต้องอยู่เฉยๆ คอยดูเพื่อนๆ เดินทางมาเป็น ข้าวสวย แล้วนะ"
"เจ้าเพื่อนเปลือกแข็งตัวโต ฉันคงอธิบายอะไรเธอไม่ได้มากไปกว่านี้ ถ้าเธออยากรู้อะไร ก็ลองไปถามพวกคุณลุง 'ข้าวเก่า' ที่ท้ายโรงสีดูสิ"
"คุณลุงข้าวเก่า?"
"ใช่ พวกคุณลุงใจดีมาก คอยถ่ายทอดความรู้ และประสบการณ์ต่างๆ ให้กับพวกเราเสมอ"
"ข้าวเปลือกเม็ดโต หนูมาหาใคร" ข้าวสารเม็ดหนึ่งที่ท้ายโรงสีถามเด็กหญิงข้าวเปลือก ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "หนูมาหาคุณลุง ข้าวเก่าค่ะ คือหนูมีเรื่องที่อยากจะรบกวนถามคุณลุงเค้า" เด็กหญิงข้าวเปลือกตอบ
"ถ้าอย่างนั้น หนูก็ถามมาเลยจ้ะ ฉันนี่แหละคุณลุงข้าวเก่า ที่เธอกำลังตามหาอยู่
"คุณลุงคือคุณลุง ข้าวเก่า หรือค่ะ"
"ใช่จ้ะ"
"ถ้าใช่ แล้วทำไมคุณลุงถึงดูเหมือนข้าวสารขาวล่ะคะ" เด็กหญิงข้าวเปลือกถามด้วยความไม่แน่ใจ
"ก็ลุงเป็นข้าวสารนี่จ้ะ เพียงแต่ว่าถูกเก็บไว้นานหน่อยเท่านั้นเอง"
"แล้วทำไมต้องเก็บไว้นานด้วยล่ะคะ" คุณลุงข้าวเก่า หัวเราะเบาๆ ในความช่างซักของเด็กหญิงข้าวเปลือก ข้าวยิ่งเก่า ก็ยิ่งหุงขึ้นหม้อ หนูพอจะเข้าใจไหมจ๊ะ เด็กหญิงข้าวเปลือกส่ายหน้า "หุงขึ้นหม้อ หมายความว่าอะไรค่ะ"
"ลุงก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันก็ประมาณว่า เม็ดข้าวที่สุกแล้ว จะพองโตขึ้นมากๆ จากตอนเป็นที่เป็นข้าวสารน่ะ หนูพอจะเข้าใจไหม" เด็กหญิงข้าวเปลือกยังคงส่ายหน้า
"เอาเป็นว่า ตอนนี้ลุงอยากให้หนูรู้ไว้ว่า ของบางอย่าง ยิ่งเก็บไว้ ยิ่งเก่าก็ยิ่งดี" คุณลุงข้าวเก่าพยายามอธิบาย "แล้วหนูมีอะไรสงสัยที่อยากถามลุง ไหนว่ามาสิจ้ะ"
"คือหนูอยากเป็น ข้าวสวย หนูอยากมีผิวขาว อ่อนนุ่ม และมีกลิ่นหอม เหมือนกับเพื่อนๆ ข้าวสารขาวของหนูกำลังจะได้เป็น แต่ทำไมหนูถึงถูกคัดแยกออกจากกลุ่มเพื่อนที่จะถูกส่งมาที่โรงสีแห่งนี้ด้วยล่ะคะ หน้าที่ของหนูคือยุ้งข้าวอย่างนั้นหรือค่ะ หนูเบื่อที่วันๆ ได้แต่เฝ้ามองดูเพื่อนๆ จะได้เป็นข้าวสวย"
คุณลุงข้าวเก่าหัวเราะเบาๆ อีกครั้ง "หนูรู้ไหม หนูเป็นข้าวเปลือกที่สวยมากอยู่แล้ว หนูมีเมล็ดที่โต มีรูปร่างที่ดี หนูไม่เห็นจะต้องมาเป็นข้าวสวยเลย ลุงจะบอกให้นะว่า ที่หนูถูกคัดแยกไว้นั้น เป็นเพราะหนูเป็นเมล็ดพันธุ์ดี และจะได้เป็นแม่พันธุ์ข้าวต่อไปยังไงล่ะ"
"ถ้าหนูสวยแล้ว ทำไมหนูถึงต้องมีเปลือกแข็งๆ สีน้ำตาลห่อหุ้มไว้ด้วยล่ะคะ"
"นั่นเพราะตอนนี้หนูยังต้องได้รับการปกป้องทะนุถนอม แต่เมื่อถึงเวลาฝนแรกของปีมาเยือน หนูจะแทงยอดสีเขียวอ่อนออกมากลายเป็นต้นกล้าข้าวที่สวยงามมากทีเดียวนะ หลังจากนั้นหนูก็โตขึ้นเป็นต้นข้าวที่เติบใหญ่ออกรวงให้เมล็ดข้าวสีทองพันธุ์ดีออกมาอีกเป็นจำนวนมาก ไม่ใช่สีน้ำตาลอย่างที่หนูคิด หรือรู้สึกไปเอง"
"เป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือคะคุณลุง"
"ใช่สิจ๊ะ ลุงเองก็อยากเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ดีอย่างหนูเลย แต่ลุงก็ไม่สามารถเป็นได้ หนูมีโอกาสที่จะสร้างเมล็ดพันธุ์ที่ดีต่อๆ ไป หนูควรจะภูมิใจนะ" เด็กหญิงข้าวเปลือกรู้สึกยินดีในสิ่งที่คุณลุงข้าวเก่าอธิบาย
"หนูไม่อยากเป็น 'ข้าวสาร' แล้ว ขอบคุณค่ะคุณลุง"
การอดทนรอคอยอันยาวนานของ "เด็กหญิงข้าวเปลือกแสนสวย" สิ้นสุดลงเมื่อฝนแรกของปีมาเยือน เธอถูกหว่านลงไปในแปลงดินชุ่มชื้น ในวันที่ฝนพรำไอดิน และกลิ่นฝนทำให้เธอรู้สึกสดชื่น ที่นาผืนนี้นี่เอง คือ บ้านใหม่ ที่น่าอยู่ของเธอ เธอจะได้รับการทะนุถนอมอย่างดี เช่นเดียวกับเพื่อนๆ ของเธอในที่นาผืนนี้
เธอสัญญาว่า จะทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาอย่างดีที่สุด ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะแตกใบอ่อนสีเขียว เป็นกล้าข้าวที่งดงาม และเติบโตขึ้นเพื่อให้รวงข้าวสีทอง และเมล็ดข้าวพันธุ์ดีต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น